زمینه‌های پیدایش[ویرایش]
زمینه‌های اعتقادی[ویرایش]
در سال‌های پس از انقلاب اسلامی نیز در مقابل گرایش‌های روشنفکری مذهبی که تمایل به تغییر ساختارهای مذهبی موجود، (از جمله دستگاه روحانیت، تقلید، برتری روحانیت و طبقه وابسته در حقوق اجنماعی و .. و انطباق حوزه دین با ارزش‌های نوین (مانند مردم سالاری و حقوق بشر) را دنبال کرده است، جریاناتی که مایل به حفظ وضع موجود و مخالف تغییر در ساختارها و باورهای سنتی بوده‌اند (از طرف روشنفکران) به مدافع وضع موجود مشهور شده‌اند. هم‌اکنون واژه‌های بنیادگرایی یا اصول گرایی از طرف خود این افراد برای توصیف خط و مشی فکری شان به کار می‌رود. عمده جریانات مذهبی و دستگاه و طبقه روحانیت عمدتاً در این خط و طیف فکری شناخته شده‌اند. انتقاد روشنفکران مذهبی به اصولگرایان آنچه آنها «تفسیر خشونت‌آمیز و متحجرانه و انحرافی از دین» می‌نامند بوده و در مقابل اصولگرایان روشنفکران مذهبی را «اهل مسامحه بر سر ارزش‌های مذهبی» و «غرب زده» دانسته‌اند.
پیشینهٔ سیاسی
پس از پیروزی محمد خاتمی از اصطلاح اصلاح طلبان استفاده شد. اصلاحطلبان برای طیف مقابل از واژه محافظه‌کاران استفاده می‌کردند. همچنین برای اصلاح طلبان از اصطلاح غیررسمی دوم خردادی‌ها نیز استفاده می‌شد. در واکنش به اصلاح طلبان، طیف مقابل از عبارت اصولگرایان برای توصیف خود استفاده کردند. در وقایع مرتبط با انتخابات دهم ریاست جمهوری، جریان اصلاحات به جنبش سبز معروف شد و در مقابل اصولگرایاناز عبارت جریان فتنه برای اشاره به اصلاح طلبان و معترضین به نتایج انتخابات دهماستفاده می‌کردند.
پس از انتخابات انتخابات دهم ریاست جمهوری، اختلاف‌ها و چنددستگی‌ها در جریان اصولگرایی، شدت یافت و به مرور زمان، شدیدتر می‌شد. تا جایی که این اختلاف‌ها در پایان دولت دوم محمود احمدی‌نژاد، به بیشترین میزان خود از زمان تشکیل جناح اصولگرایی رسید و موجب شد که نامزدهای این حزب در انتخابات یازدهم ریاست جمهوری، شکست بخورند.[۱]
تشکیلات سیاسی
اصولگرایان نامی است که گروهی پس از انتخابات دور دوم شوراهای شهر بر خود نهادند و از دورهٔ مجلس هفتم و رئیس جمهوری احمدی‌نژاد، به شاخص اصلی محافظه‌کاران مذهبی ایران تبدیل شدند. غالباً این جناح در برابر جناح اصلاحطلبان ایران مطرح می‌شود.
می‌توان گفت که اصولگرایان ایران سه گروه هستند؛
جامعه روحانیت مبارز
جامعه روحانیت مبارز تهران در سال 56 با موافقت ایت الله خمینی و همکاری و پیشنهاد برخی روحانیون مبارز و انقلابی شهر تهران همچون محمد حسین بهشتی .....تاسیس شد
مؤتلفه اسلامی
مؤتلفه اسلامی، در دیماه سال ۱۳۸۲، در هفتمین مجمع عمومی خود، به «حزب موتلفه اسلامی» تغییر نام داد.
از چهره‌های مؤثر موتلفه اسلامی، می‌توان به مهدی عراقی، حاج مهدی بهادران و لاجوردی، اندرزگو، بخارایی، امانی، صفارهرندی، نیک نژاد، اسلامی، احمد شهاب و درخشان، اشاره کرد. از میان چهره‌های سیاسی موجود نیز، می‌توان از حبیب‌الله عسگراولادی، اسدالله بادامچیان، محمد نبی حبیبی، حمیدرضا ترقی، علی اکبر پرورش، توکلی بینا، کاظم انبارلویی، حسین انواری، فاطمه رهبر و حسن صبوری سخنگوی جدید حزب نام برد. ارگان رسمی این حزب هفته نامه شما است.
انصار حزب‌الله
اصولگرایان و انتخابات هفتم اسفند
اصولگرایان با توجه به فقدان مرحوم آیت‌الله مهدوی کنی و مرحوم عسگر اولادی در دو انتخابات هفتم اسفند با مشکلات عدیده ای برای رسیدن به کسب کرسی های لازم دارند. اتحاد سید محمد خاتمی، علی اکبر هاشمی رفسنجانی و حسن روحانی، مطمئناً نوعی یکپارچگی را در اردوگاه اصلاح طلبان رقم خواهد زد. اصولگرایان نیز در مقابل،ائتلافی تحت عنوان ائتلاف بزرگ اصولگرایان به رهبری دکتر حداد عادل تشکیل دادند،که از نظر اکثریت اصولگرایان مورد تایید قرار دارد،تا مانند انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۹۲ با تفرقه وارد میدان نشوند
بته
نظرات شما عزیزان:
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: